ΠΑΣΟ ΝΤΟΜΠΛΕ, ΕΝΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΙΣΠΑΝΙΚΟΣ

Το πάσο ντόμπλε πριν καθιερωθεί ως χορός ήταν ένα εμβατήριο, δηλαδή μία μουσική σύνθεση για το συγχρονισμό του βηματισμού στρατεύματος η των κινήσεων του ταυρομάχου. Το πάσο ντόμπλε δεν είναι παραλλαγή του φλαμένγκο αλλά ένα είδος επιρροής του φλαμένγκο στα εμβατήρια, που έγινε αισθητό σε όλες τις περιοχές της Ισπανίας.

Επίσης διαδόθηκε σε πολλές περιοχές της λατινικής Αμερικής στις οποίες συναντώνται διάφορα μουσικά είδη που πηγάζουν από αυτό. Έτσι στο Μεξικό στη διάρκεια της επανάστασης του 1910 πολλά επαναστατικά τραγούδια είχαν υιοθετήσει το ρυθμό του ενώ πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιζε το μεξικανικό κορίδο, ένα είδος τραγουδιού ισπανικής προέλευσης.

 Η επιρροή του πάσο ντόμπλε εντοπίζεται και στα τραγούδια που ακούγονταν παλιά στις ισπανικές αποικίες στην Κούβα και στις Φιλιππίνες. Εμφανίζει ομοιότητες με ορισμένα αγγλικά εμβατήρια του δέκατου ένατου αιώνα όπως το quick march, καθώς και με άλλους κοινωνικούς χορούς που ήταν δημοφιλείς το 19ο αιώνα πού γεννήθηκε αυτό το είδος.

Το πάσο ντόμπλε αφορά κυρίως σε μουσικές συνθέσεις όμως πολλά διάσημα κομμάτια περιέχουν και τραγούδι. Κάποια διαδόθηκαν πρώτα ως ρυθμός και με την πάροδο του χρόνου προστέθηκαν οι στίχοι και έτσι υπάρχουν εκδοχές του ίδιου τραγουδιού με διαφορετικούς στίχους.

Το πάσο ντόμπλε έγινε δημοφιλές ως χορός το 1 926 αντικαθιστώντας σιγά-σιγά το one step με το οποίο μοιραζόταν τους ίδιους ρυθμούς και χρόνους. Το one step εμφανίστηκε στις αρχές του εικοστού αιώνα στη Νέα Υόρκη και στην Αγγλία και το κοινό εντυπωσιάστηκε με την ταχύτητα που απαιτούσε η εκτέλεσή του. Ωστόσο το πάσο ντόμπλε διαφέρει στον αριθμό αλλά και στην ονομασία των βημάτων του. Η απλή εκτέλεση του αντισταθμίζεται από την περίπλοκη χορογραφία του η οποία καταφεύγει στις κινήσεις του ταυρομάχου για να τονιστεί η ισπανική καταγωγή του χορού, χωρίς όμως να αλλοιώνονται τα βήματά του.

Από τη στιγμή που εμφανίστηκε το πάσο ντόμπλε έγινε αμέσως ένας κλασικός χορός του είδους των επονομαζόμενων κοινωνικών χορών. Για τις δεκαετίες από το 1920 έως το 1950 ήταν ο βασιλιάς των χορών στην Ισπανία και άρχισε να χάνει έδαφος όταν έκαναν την εμφάνισή τους το ροκ εντ ρολ και το τουίστ που απευθυνόταν σε νεανικότερο κοινό. Τότε οι αίθουσες χορού με ορχήστρα έπαψαν να προσελκύουν τους νέους που άρχισαν να συχνάζουν σε ντισκοτέκ. Παρ’όλα αυτά το paso doble δεν εξαφανίστηκε ποτέ από το ρεπερτόριο των ορχηστρών που παίζουν στις μεγαλύτερες γιορτές σε ολόκληρη την Ισπανία.

Πάσο ντόμπλε και ταυρομαχία

Το πάσο ντόμπλε αντηχούσε όταν η ομάδα των ταυρομάχων εμφανιζόταν στην αρχή του θεάματος και παρουσιαζόταν στο κοινό. Οι σημαντικότερες αρένες είχαν τη δική τους ορχήστρα για να παίζει πάσο ντόμπλε και άλλα είδη μουσικής προκειμένου να επενδύσουν μουσικά τις στιγμές που ο ταυρομάχος εντυπωσιάζει το κοινό με τις επιδέξιες κινήσεις της κάπας του.

Αν πάλι το θέαμα δεν ήταν και τόσο συναρπαστικό η ορχήστρα έμενε σιωπηλή. Αυτή η παραλλαγή του πάσο ντόμπλε επηρεάστηκε από το φλαμένκο και σε καμία περίπτωση δεν είναι παρακλάδι του. Ο τύπος της μελωδίας του πάσο ντόμπλε χρησιμοποιήθηκε συχνά σε λαϊκά τραγούδια της Ισπανίας. Καλλιτέχνες όπως τα μέλη του διάσημο τρίο των Κιντέρο Λεόν και Κιρόγα συνέθεσαν τραγούδια στο ρυθμό του πάσο ντόμπλε εμπνευσμένα από παθιασμένους έρωτες η τις ένδοξες στιγμές των γενναίων και αφοσιωμένων ταυρομάχων.